Zdaniem Microsoftu, jestem idiotą. Nowa kompilacja Windows 10 to spory krok wstecz

OneDrive to zaskakująco udany produkt Microsoftu. To chmura, która nie ma się czego wstydzić stając w szranki z Dropboxem, Dyskiem Google czy iCloudem. Powiem więcej: wiele z jej funkcji jest na tyle przydatnych, że na dzień dzisiejszy przeprowadzka na inny e-dysk byłaby dla mnie nieznośna. Dodatkowo, jeżeli korzystasz z Windows 8.1, to OneDrive oferuje coś „ekstra”.

To coś to migawki plików (snapshots), dzięki którym OneDrive wspaniale integruje się z pamięcią lokalną komputera i / lub tabletu, a zarazem nie likwiduje dużej zalety chmury, jaką jest możliwość pozbycia się z pamięci lokalnej danych, które chcemy mieć pod ręką, ale na co dzień nie są nam szczególnie potrzebne. To szczególnie użyteczny mechanizm dla tabletów i urządzeń hybrydowych, które zazwyczaj mają względnie niewiele pamięci masowej.

Migawki, jak sama nazwa wskazuje, to coś w rodzaju atrap właściwych plików. Z punktu widzenia użytkownika, zachowują się one dokładnie tak samo, jak dane przechowywane lokalnie. Są widoczne w eksploratorze plików, są indeksowane przez wyszukiwarki wraz ze wszystkimi możliwymi metadanymi, pliki multimedialne mają swoje miniaturki, i tak dalej. Jednak same dane są przechowywane w chmurze i pobierane tylko w razie potrzeby. System przy tym dba o to, by często otwierane pliki były zawsze dostępne w trybie offline, a te rzadko pozostawały w formie migawek. Możemy też decydować, że dane zasoby (na przykład folder) mają być zawsze dostępne offline, jeżeli nie ufamy rozwiązaniu Microsoftu.

Wygoda takiego automatycznego rozwiązania jest oczywista: na tablecie z 16 GB pamięci mam widoczne w eksploratorze plików wszystkie dane tak, jakbym je miał lokalnie, a zarazem nie mam zapchanej pamięci rzeczami, których nie potrzebuję. Niestety, Microsoft się częściowo, jeżeli nie całkowicie, wycofuje z tego pomysłu. Uzasadnienie?

Nie, nie żartuję. Dokładnie takie jest uzasadnienie Microsoftu. Oczywiście zostało ubrane w piękne słowa. Takie jak „mylące dla użytkownika” czy „niezbyt intuicyjne”. Sens jednak pozostaje ten sam: nasi użytkownicy to debile, więc wywalamy coś, co było dla wielu użytkowników OneDrive’a kluczową funkcją.

Microsoft tłumaczy, że użytkownicy nie byli w stanie rozpoznawać które dane są aktualnie dostępne w trybie offline, a które OneDrive w razie potrzeby będzie musiał sobie „dociągnąć”. Innymi słowy, użytkownicy nie byli w stanie zauważyć tego oznaczenia:

No dobrze, jestem w stanie to zrozumieć. Ale zamiast w takim razie wywalać cały mechanizm można by… wprowadzić inny kolor ikon tych danych? Albo na przykład zrobić je przezroczyste? Lub może zastosować jeszcze inną formę komunikacji z użytkownikiem sugerującą, że pliki te wymagają połączenia z Internetem do ich otworzenia? A gdzieżby, po co. Na dodatek aplikacja OneDrive w wersji kafelkowej również znika – zapomnijcie o wygodnym zarządzaniu danymi z poziomu waszych tabletów. Microsoft tłumaczy to również tym, że wprowadza „nowy, stabilniejszy mechanizm synchronizacji, niezgodny z mechanizmem migawek plików”. Przepraszam, ale nie chcę nowego. Jest już gorszy od samego początku.

To oznacza, że w Windows 10 e-dysk Microsoftu będzie bardzo przypominał rozwiązania proponowane przez Dropboxa czy Dysk Google. Użytkownik będzie musiał ręcznie decydować na temat tego, które foldery są synchronizowane z pamięcią urządzenia, a które mają pozostać wyłącznie w chmurze. Te drugie nie będą widoczne w eksploratorze plików.

Jedyna, dość marna pociecha, to fakt, że pliki na OneDrive dalej będą indeksowane przez systemową wyszukiwarkę Windows 10. Nie będzie więc można wygodnie przeglądać swoich danych w chmurze, ale przynajmniej w razie potrzeby w sposób szybki i wygodny odnajdziemy to, czego nam trzeba.

Szykowane są też „inne usprawnienia”, o których Microsoft nie chce na razie mówić. Część z nich wprowadzona zostanie jeszcze przed premierą końcowej wersji Windows 10, część zaś już po premierze. Lepiej, by to było coś dobrego…