Gwiezdny gigant z lodowym napędem. Oto szaleńczy sposób na dotarcie do obcych

Rok 1964. Zimna Wojna trwa w najlepsze, a wyścig kosmiczny staje się areną walki o dominację nad światem. W tym czasie dr Robert Enzmann, naukowiec i wizjoner, przedstawia rewolucyjny koncept: Enzmann Starship.

Dr Robert Duncan-Enzmann był weteranem II wojny światowej, który walczył zarówno na Pacyfiku jak i w Normandii w Europie. Był doskonale wykształcony - miał doktorat medycyny i geologii, a ponadto zdobył trzy stopnie magisterskie.

W latach sześćdziesiątych XX wieku był mocno zaangażowany w projektowanie misji kosmicznych i wprowadził koncepcję projektu międzygwiezdnego statku kosmicznego napędzanego syntezą termojądrową.

Więcej o niezwykłych projektach statków kosmicznych przeczytasz na Spider`s Web:

Jego pomysł zakładał budowę gigantycznego statku kosmicznego zdolnego do odbywania międzygwiezdnych podróży. Sercem Enzmann Starship miała być kula o średnicy 305 m, wypełniona zamarzniętym deuterem – bogatym źródłem energii jądrowej. Ten lodowy gigant miał zasilać potężne silniki rakietowe, zapewniając napęd niezbędny do pokonywania kosmicznych dystansów.

Do tego kosmicznego baku miała być podłączona długa cylindryczna sekcja napędu i mieszkalna. Załogę statku kosmicznego miała stanowić niewielka społeczność ludzi wyruszająca na kolonizację pobliskich gwiazd, a masa całego statku miała wynosić minimum 12 mln t, z czego większość stanowiłaby paliwo. Statek miał mieć ponad 800 m długości.

Enzmann Starship miał być wyposażony w szereg innowacyjnych rozwiązań, takich jak systemy recyklingu powietrza i wody, sztuczna grawitacja oraz zaawansowane technologie komunikacyjne. Projekt zakładał również budowę modułów mieszkalnych zdolnych do pomieszczenia tysięcy ludzi, tworząc miniaturowe, autonomiczne społeczności kosmiczne.

Projekt zakładał wykorzystywanie 34 silników o impulsowym napędzie nuklearnym oraz 24 dodatkowych holowników z silnikiem impulsowym jako pojazdy użytkowe krążące wokół zbiornika paliwa. Dokładne dane techniczne nigdy nie zostały przedstawione.

Źródła są sprzeczne co do przewidywanej prędkości - mówi się o 9 proc. prędkości światła. Dotarcie do Proxima Centauri, najbliższej nam gwiazdy, przy tej prędkości zajęłoby około 50 lat.

Koncepcję przedstawiono szerszej publiczności za pośrednictwem magazynu "Analog Science Fact & Science Fiction" w 1973 r. Wyobrażano sobie w nim, że statek kosmiczny będzie częścią szerszego programu eksploracji międzygwiezdnej, rozpoczynającego się w latach 90. XX wieku. 

Pomimo swojego ogromnego wkładu w koncepcję podróży międzygwiezdnych dr Enzmann pozostaje niedocenianym bohaterem. Warto więc dodać, że jego pionierska praca na początkowych etapach NASA odegrała kluczową rolę w opracowywaniu misji kosmicznych. Współpracował z wizjonerem Wernherem von Braun przy ściśle tajnych projektach. Dla wojska opracował m.in. koncepcję systemów obrony przeciwrakietowej.

Wizja Enzmanna wyprzedzała swoją epokę o dekady. W latach 60. XX wieku technologia jądrowa raczkowała. Choć Enzmann Starship pozostaje w sferze koncepcji, jego potencjał wciąż budzi zainteresowanie naukowców i inżynierów. Wraz z rozwojem technologii jądrowej i kosmicznej, wizja Enzmanna staje się coraz bardziej realna.

Obecnie trwają badania nad miniaturowymi reaktorami termojądrowymi, co stanowi kluczowy element napędu Enzmann Starship. Rozwija się również technologia recyklingu i podtrzymywania życia w zamkniętych systemach, co jest niezbędne dla długich kosmicznych podróży.

Enzmann Starship to nie tylko projekt statku kosmicznego. To symbol ludzkiej ambicji, chęci odkrywania nowych światów i przesuwania granic możliwości. Choć droga do realizacji tej wizji jest jeszcze długa, Enzmann Starship inspiruje kolejne pokolenia badaczy i marzycieli, którzy pragną sięgnąć gwiazd.

Główna ilustracja: Enzmann starship, wizualizacja: The Enzmanns Enzmann Archive