Zdaniem reżyserki Lulu Wang Ron Howard nie ma prawa nakręcić biografii Lang Langa, bo nie jest Chińczykiem

Jeszcze kilka lat temu informacja o tym, że Ron Howard nakręci kolejną biografię nie wzbudziłaby większych emocji, no może poza ekscytacją najwierniejszych fanów Lang Langa. Ron Howard to w końcu jeden z lepszych hollywoodzkich rzemieślników. Niezwykle sprawny technicznie, choć bez własnego, wyraźnego stylu, co sprawia, że idealnie nadaje się do filmowych biografii.

Chodzi o jak najlepsze, czasem też najbardziej efektowne i efektywne, przedstawienie czyjegoś życia na dużym ekranie. Tak, by opowiedzieć o danej osobie i jej życiorysie i jeszcze wydobyć z tego wszystkiego ziarnko magii, w starym dobrym stylu.

Jeszcze parę lat temu informacja o tym, że wyreżyseruje on filmową biografię pianisty Lang Langa zostałaby przyjęta jako oczywistość. Czemu nie powierzać takiego zadania specjaliście w tej dziedzinie? Ron Howard jak mało kto potrafi opowiadać z werwą historie o wielkich czynach zwykłych ludzi (jak w „Apollo 13”), a także trzymać się mniejszej skali (jak w „Człowieku ringu”, „Pięknym umyśle” czy znakomitym „Frost/Nixon”).

W dobie, oczywiście jak najbardziej słusznej, walki z dyskryminacją rasową i płciową czasem pod wpływem emocji ulatuje gdzieś co niektórym logiczne myślenie. I tak oto, skądinąd świetna reżyserka Lulu Wang (gorąco polecam jej kapitalny film „Kłamstewko”) opublikowała wpis na Twitterze (a gdzieżby indziej), w którym wyraziła swe oburzenie faktem, że biały mężczyzna, niepochodzący z Chin, zabiera się za opowiadanie historii chińskiego pianisty Lang Langa.

Oczywiście, na pewnym poziomie można zrozumieć obiekcje Wang, bo co Ron Howard, wychowany w amerykańskim śnie świata zachodniego może wiedzieć o życiu w Chinach, tamtejszej kulturze, sztuce itp.? Wystarczy jednak zastanowić się chwilę i zadać sobie podstawowe pytanie – co Ron Howard wiedział o lotach w kosmos, gdy kręcił „Apollo 13”? Przecież nie jest i nie był nigdy astronautą. Bokserem czy strażakiem chyba też nie, a jakoś nakręcił takie filmy jak wspomniany wcześniej „Człowiek ringu” czy „Ognisty podmuch”.

Oczywiście jestem świadom tego, że od kiedy tylko istnieje Hollywood, to, jeszcze do niedawna, było ono zamknięte dla pewnych grup społecznych i rasowych. Tzw. wybielanie licznych historii i bohaterów, w których w miejsce odmiennych ras wstawiano zawsze białego herosa (głównie z USA) było smutnym standardem. Należy z tym walczyć i domagać się różnorodności w sztuce. Ta różnorodność zresztą przyniesie pozytywne skutki dla każdego, także dla nas – widzów, bo dzięki niej obejrzymy jeszcze więcej świeżych i oryginalnych historii.

Ale mając to wszystko na uwadze, walka z dyskryminacją, polegająca na dyskryminacji to ślepy zaułek. Lulu Wang w swoim wpisie na Twitterze powiedziała na dobrą sprawę, że Ron Howard nie może wyreżyserować biografii Lang Langa. Bo jest biały. I nie pochodzi z Chin.

Prawo do zajęcia się tym projektem ma więc tylko Azjata, najlepiej rodak Lang Langa. Przecież to jest już o krok od cenzury czy walki z wolnością artystyczną, by nie użyć pewnego brzydkiego słowa na literkę „R”.

Wybitny pianista jest też producentem wykonawczym swej filmowej biografii, tak więc nie tylko to on zdecydował o angażu tego konkretnego reżysera, który jego zdaniem najlepiej przedstawi jego historię na ekranie, ale też będzie miał wpływ na to, co zobaczymy w filmie.

Przypominam, że praca reżysera, szczególnie typowego rzemieślnika jakim jest Ron Howard, polega w dużej mierze na przeniesieniu scen rozpisanych w scenariuszu na ekran. Howard ani nie doda nic od siebie ani nie pominie niczego istotnego, co jest już zawarte w scenariuszu i wspomnieniach samego Lang Langa.

I zapewne jego następca bądź następczyni wykona równie solidną robotę, ale mimo wszystko niesmak pozostanie, bo choć Ron Howard na brak zleceń nie narzeka, to nie powinno się zmuszać ludzi do rezygnacji z artystycznych wyzwań i pracy, tylko dlatego, że ktoś inny uważa, że on nie powinien tego robić.

Ciekawe jak by się rozwinęła kariera Lang Langa, gdyby ktoś mu zabraniał np. grania utworów Chopina, jako, że pochodzą z innego kręgu kulturowego i doświadczeń.