Nie tylko Zenek Martyniuk. Filmowe biografie polskich muzyków, które powinny powstać

Ten wybór jest chyba oczywisty. Przyznam, że dziwi mnie, że doczekaliśmy się filmu o Ryśku Riedlu, a lada moment obejrzymy film o Zenku Martyniuku, a rzetelnej filmowej biografii Czesława Niemena jak nie było, tak nie ma. Chyba każdy przynajmniej raz w życiu słyszał Dziwny jest ten świat albo Sen o Warszawie, który jest też hymnem kibiców Legii Warszawa.

Ewa Demarczyk, Anna Maria Jopek, Ewa Bem, Anna Jantar – każde pokolenie ma swoje kobiece ikony muzyki. Druga połowa lat 90. należała jednak, chcąc nie chcąc, do Shazzy. Nawet jeśli jej fani nie byli, zdaniem niektórych, częścią elity, to nie da się zaprzeczyć, że Shazza odcisnęła wyraźne piętno na popkulturze nad Wisłą. Osobiście od dawna czekam na filmową biografię Shazzy i dziwię się, że takowa dotąd nie powstała. To nie tylko historia sukcesu kobiety, ale też szansa na ciekawy portret Polski (w tym polskiej prowincji) w okresie transformacji.

Bez względu na to, co sądzicie o muzyce Ich Troje i postaci samego Michała Wiśniewskiego, nie potrafię znaleźć wśród polskich muzyków lepszego życiorysu na film. Rodzice alkoholicy, dzieciństwo spędzone w domu dziecka, samobójstwo ojca, trwający wiele lat konflikt z matką. Następnie Wiśniewski stał się jednym z największych (i najbogatszych) gwiazdorów w Polsce. Jego kariera miała absolutnie hollywoodzki rozmach.

Polski odpowiednik Paula McCartneya i Johna Lennona w jednym. Chyba nikt nie napisał tylu nieśmiertelnych przebojów rodzimej muzyki rozrywkowej. Ogromna część z nich żyje do dziś i zyskuje popularność także wśród członków najmłodszego pokolenia. Film z jego przebojami nie może się nie udać. Kwestia tylko w tym, kto mógłby go dobrze zagrać.

Życiorys Anny Jantar to piękna historia o muzyce i miłości, która została nagle brutalnie przerwana. Bez dwóch zdań jednak nadaje się na filmową fabułę, która w pakiecie dostanie solidną porcję wielkich przebojów, takich jak Tyle słońca w całym mieście czy Nic nie może wiecznie trwać. A do tego taki film stwarzałby okazję do podróży do Polski lat 70., więc tym bardziej jestem na tak.

Nieśmiertelna Maryla Rodowicz to kobieta-orkiestra i największa gwiazda w historii polskiej rozrywki. Tak barwna postać i życiorys idealnie nadają się na film albo miniserial. Jej występy w Opolu albo ten podczas otwarcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Monachium to coś, co z ogromną chęcią zobaczyłbym zrekonstruowane w wersji filmowej.

Jeden z najbardziej wpływowych polskich kompozytorów absolutnie zasługuje na swój film. Tym bardziej, że byłby on okazją do przyjrzenia się nieśmiertelnym szlagierom rodzimej muzyki oraz samej branży na przełomie lat 60. i 70.

Życiorys Andrzeja Zuchy również byłby materiałem na solidny dramat muzyczny, może nie tak głośny i gwarantujący równie wysoką frekwencję, jak inne wymienione propozycje. Tym niemniej daje on możliwość przyjrzenia się polskiej scenie bluesowo-jazzowej. Zaś na sam koniec gwarantuje mocny zwrot – Zaucha został bowiem zamordowany przez francuskiego reżysera, który był zazdrosny o romans muzyka z jego żoną.

Sidney Polak to również postać barwna na tyle, że spokojnie uniosłaby film na swój temat. Może nawet nie tyle będący klasyczną biografią, co interesującym i kolorowym zapisem życia na blokowiskach w Warszawie na przełomie tysiąclecia.