Dumbledore i Grindelwald mieli intensywną relację seksualną. J.K. Rowling zbliża się do poziomu fanfików

Autorka „Harry'ego Pottera” zdecydowanie nie może w ostatnich latach narzekać na nudę. Pod pseudonimem Robert Galbraith napisała doceniane powieści kryminalne z serii Cormoran Strike (powstała już nawet serialowa adaptacja). Oprócz tego tworzy scenariusze kolejnych części filmowej sagi „Fantastyczne zwierzęta” i rozwija działalność charytatywną. Prawda jest też taka, że wiele osób kojarzy ją ze względu na mocne i często kontrowersyjne wpisy na Twitterze.

Szybkość w wyrażaniu opinii przez Rowling stała się już niemal legendarna. I coraz częściej wzbudza negatywne reakcje w fandomie „Harry'ego Pottera”. Pisarka przed laty była absolutnie adorowana przez fanów książek o młodym czarodzieju. Teraz częściej jest obiektem docinek niż pochwał. Powodów takiego stanu rzeczy jest kilka i dobrze pokazuje to sprawa relacji Albusa Dumbledore'a i Gellerta Grindelwalda.

Historia związku Dumbledore'a i Grindelwalda (oraz przedstawiania go przez Rowling) jest długa i dość skomplikowana. Pierwszy raz o relacji między nimi fani przeczytali w powieści „Harry Potter i Insygnia Śmierci”. Została ona tam jednak przedstawiona bardziej jak przyjaźń między dwoma chłopcami o podobnych ambicjach. Już po publikacji ostatniej książki z serii brytyjska pisarka przyznała jednak, że dyrektor Hogwartu był homoseksualistą. Wielu fanów było zaskoczonych, ale odzew na tę informację był w gruncie rzeczy pozytywny. Szybko pojawiły się też dociekania, co w takim razie łączyło go z Grindelwaldem.

Wydawało się, że konkretną odpowiedź na to pytanie poznamy przy okazji 2. części „Fantastycznych zwierząt”. Niestety, jeszcze przed jej premierą wyszło na jaw, że wątek romansu nie pojawi się w filmie. Pod naporem oburzonych fanów reżyser produkcji później zmienił zdanie, ale związek Dumbledore'a i Grindelwalda został pokazany w mocno niedopowiedziany sposób. Zainterweniować postanowiła Rowling, która (jak donosi portal Radio Times) opowiedziała więcej na ten temat:

Dlatego w reakcjach fanów na wieści o Dumbledorze i Grindelwaldzie więcej niż szczerego zainteresowania jest kpin i znudzenia. Według nowego dowcipu autorka będzie zdradzać dalsze łóżkowe tajemnice postaci z serii, o które nikt nie prosił. Zresztą Rowling od dłuższego czasu ma bardzo złą prasę w internecie. Fani mają jej za złe, że ciągle zmienia oficjalny kanon „Harry'ego Pottera”, żeby uzasadnić kolejne pomysły z „Fantastycznych zwierząt”. Dlatego Nagini nagle okazała się kobietą zaklętą w węża, a Minerwa McGonagall zrobiła się o kilkanaście lat starsza. Nie wspominając o pewnym fabularnym zakręcie związanym z postacią Credence'a Barebone'a. Kolejne zmiany autorka wprowadziła też za pomocą encyklopedii Pottermore.

Większość z nich dotyczyła większego zaangażowania w świat magii i czarodziejów mniejszości seksualnych, religijnych i rasowych. Dlatego Hermiona w sztuce „Harry Potter i Przeklęte Dziecko” stała się czarnoskóra, a do Hogwartu zdaniem Rowling chodzili też przedstawiciele judaizmu. Problem w tym, że wszystkie te zmiany autorka wprowadziła już po publikacji książek. Podobnie jest teraz Dumbledorem i Grindelwaldem. Z jednej strony budzi to oskarżenia o tchórzostwo, a z drugiej wielu osobom wydaje się niepotrzebne i wymuszone przez chęć przypodobania się środowiskom lewicowym.

Kilka filmów czy książek to dla najbardziej zaangażowanych osób zawsze za mało. Od niepamiętnych czasów ludzie pytali się autorów, co dalej z ich ukochanymi postaciami oraz jakie były ich codzienne sprawy. Arthur Conan Doyle został po kilku latach zmuszony przez fanów Sherlocka Holmesa do wskrzeszenia postaci detektywa. Członkowie fandomu „Gwiezdnych wojen” otrzymali z kolei Expanded Universe, które opowiadało o dalszych przygodach Luke'a, Hana i Leii. Rowling również zaangażowała się w rozwijanie świata Pottera po zakończeniu książek. Przyniosło to jednak inne rezultaty od tych spodziewanych przez czytelników i widzów.

Rowling tak naprawdę zaczęła tworzyć dzieła niebezpiecznie przypominające fanfiki pisane przez entuzjastów jej dzieł. Bo czym innym są „Harry Potter i Przeklęte Dziecko” oraz seria filmowych prequeli, jeżeli są nieszczególnie udaną próbą rozszerzenia swojego uniwersum? W dodatku pisarka ciągle wykorzystuje fabularne chwyty, które w fanfikach pojawiają się na porządku dziennym. Do tej pory takie pomysły jak zaginiony brat Dumbledore'a, córka Voldemorta czy podróże w czasie dzieci Pottera były domeną fanowskich wprawek literackich. Jako takie nikomu nie przeszkadzały, a mogły bawić fanów tego typu twórczości. Nagle okazało się jednak, że wchodzą do oficjalnego kanonu i zdaniem wielu osób psują go. Marzenie ziściło się, ale ze snu przemieniło się w koszmar.

Fanom zależało na ciekawostkach, kontynuacji przygód Harry'ego lub nowej opowieści dziejącej się w stworzonym przez Rowling uniwersum. Niewielu chciało jednak poważnych zmian w kanonie oraz tajemnic z seksualnych relacji bohaterów. Brytyjska pisarka sama stała się więc największym wrogiem własnej legendy. A ponieważ wyraźnie dołożyła się do powstania sztuki teatralnej i serii „Fantastyczne zwierzęta”, to nie uniknęła gniewu fandomu. Morał całej tej absurdalnej sytuacji jest więc jasny: uważaj, czego sobie życzysz.