Pokot bez nominacji do Oscara. Znamy listę filmów nieanglojęzycznych walczących o nagrodę

Oscary 2018 zbliżają się wielkimi krokami. Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej stopniowo eliminuje zgłaszane produkcje, w niepewności trzymając środowisko filmowe i zainteresowanych nim odbiorców. Tym razem jury ogłosiło listę filmów nieanglojęzycznych, które powalczą o słynną statuetkę.

Wśród nich zobaczymy aż cztery produkcje europejskie, nie zabraknie również propozycji z Afryki, Bliskiego Wschodu, a także Ameryki Południowej.

Wiadomość z jednej strony wydaje się być dosyć szokująca. Do tej pory szumnie informowano o sporych szansach Pokotu do podbicia serca amerykańskiej komisji. Polski kandydat miał się wyróżniać tematyką oraz licznymi atutami, które pomogłyby w promocji filmu. Wielkie nadzieje zostały jednak rozwiane.

Owszem, Holland jest reżyserką cenioną na całym świecie, jednak jej najnowszy film pozostawiał wiele do życzenia. Adaptacja powieści Prowadź swój pług przez kości umarłych Olgi Tokarczuk wywołała liczne kontrowersje w związku z politycznym wydźwiękiem filmu. Do Ministra Kultury, Piotra Glińskiego, trafiło nawet kilka petycji o wstrzymaniu kandydatury Pokotu, uznawanego przez prawicowe środowisko, jako film skrajnie antypolski. Mimo tego, twórcy kontynuowali promocję dzieła, choć, jak widać, nie samym skandalem dzieło żyje.

Nie mogę zgodzić się z pewną częścią środowiska, jakoby Pokot miał bezcześcić dobre imię Polski. Ekranizacja pokazuje jedynie historie, które rzeczywiście rozgrywają się na terenach naszego kraju. W związku z tym, że ostatnio gorącym tematem politycznym jest ochrona praw zwierząt i natury, Pokot można odebrać jako głos, który opowiada się po stronie zwierząt, chociaż eskalacja tego problemu nastąpiła już po premierze filmu. Nie powinno się zatajać prawdy tylko dlatego, że kraj może stracić szacunek na arenie międzynarodowej.

Film Agnieszki Holland wydaje się być skrajnie tendencyjny, a narracja poprowadzona w przewidywalny sposób. Produkcja zamiast wywoływać silne emocje, przechodzi przez widza bez większego echa i głębszej refleksji. Przewidywalność wydarzeń i miałkie dialogi nie do końca zasługują na tak wielkie wyróżnienie jakim są Oscary.

Taka decyzja dziwi tym bardziej, że nagroda słynie z tego, iż jest niejako zwiastunem przyszłych laureatów oscarowych. Produkcja słynnej aktorki przybliża problem reżimu Czerwonych Khamerów na terenach Kambodży. Głównym wątkiem są wspomnienia pisarki i działaczki na rzecz praw człowieka – Loung Ung, która była świadkiem wstrząsających wydarzeń. Najpierw zabili mojego ojca uważany jest za jeden z lepszych dzieł Jolie, który zatrważa okrucieństwem widzianym oczyma dziecka.

Produkcja traktuje o działaniach organizacji zrzeszającej ludzi zarażonych wirusem HIV i walczącej o ich podstawowe prawa. To bezlitosne przybliżenie walk ze zmową milczenia koncernów farmaceutycznych, a także całego rządu.

Wśród filmów nominowanych do nagrody za obraz nieanglojęzyczny dominują aspekty polityczne czy walka o sprawiedliwość. Możemy jednak dostrzec także propozycje filmowe zaskakujące swoją odmienną formą ukazania problemów. Jednym z nich jest pełen oniryzmu i zmysłowości film Dusza i ciało, który na tle pozostałych pozycji wydaje się odbiegać od pełnej napięcia i walki o wolność tematyki.

Z niecierpliwością oczekuję kolejnych oficjalnych nominacji, by przekonać się czy komisja po raz kolejny wykaże się tendencyjnymi i przewidywalnymi decyzjami.

A Fantastic Woman, Sebastián Lelio (Chile)
In the Fade, Fatih Akin (Niemcy)
On Body and Soul, Ildikó Enyedi (Węgry)
Foxtrot, Samuel Maoz (Izrael)
The Insult, Ziad Doueiri (Lebanon)
Loveless, Andrey Zvyagintsev (Rosja)
Félicité, Alain Gomis (Senegal)
The Wound, John Trengove (Afryka Południowa)
The Square, Ruben Östlund (Szwecja)