Jeśli praca od 9 rano jest dla ciebie torturą, nauka jest po twojej stronie
Część naszego społeczeństwa jest biologicznie niekompatybilna z ogólnie przyjętym standardem rozpoczynania pracy o 9 rano. Winna ma być genetyka.
Jest to już kolejne badanie, które udowadnia, że niektóre osoby są nieprzystosowane do rannego wstawania. Tego typu badaniami zajmuje się chronobiologia, czyli nauka o naturalnych cyklach biologicznych, takich jak pory roku czy cykl dobowy. Od lat jest on uregulowany przez ogólnie przyjęte wzorce kulturowe. Rano musimy chodzić do pracy i już.
Chronotyp prawdę ci powie
Jednym z pierwszych ludzi nauki, który stwierdził, że schemat ten może kłócić się z chronotypem u niektórych osób był Till Roenneberg z Universytetu Lugwiga Maximilliana w Monachium. Jego zdaniem, większość ludzi można podzielić (w dużym uproszczeniu) na trzy kategorie: tych, którzy lubią budzić się bardzo wcześnie (5-6 rano), ludzi kompatybilnych mniej więcej z aktualnie przyjętymi normami (praca od 9 nie jest dla nich torturą, ale nie chodzą spać o 20) i takich, którzy lubią wstawać bardzo późno i siedzieć po nocach.
Niedostosowanie swojego dnia do chronotypu, jak wykazały badania prowadzone przez naukowców z amerykańskiego Instytutu Zdrowia (National Institute of Health) skutkować możne nadmiernym zmęczeniem, poczuciem senności oraz tendencją do objadania się, mającą zrekompensować zbyt wczesną pobudkę.
Budząc się zbyt wcześnie, niepotrzebnie się stresujesz.
Kolejną cegiełkę do badań nad chronotypem dorzucił właśnie zespół angielskich naukowców z University of Birmingham, prowadzony przez Elise Facer-Childs. Z badań opublikowanych przez Sleep Research Society wynika, że nasz chronotyp ma wpływ na dobowe wahania w produkcji melatoniny i kortyzolu.
Poziom tych dwóch hormonów wpływa bezpośrednio na nasze samopoczucie i, co za tym idzie, na produktywność. Z badań prowadzonych przez Facer-Childs wynika, że osoby, które budzą się za wcześnie względem swojego chronotypu, narażone są na większy poziom stresu, nadmierne zmęczenie i znaczne obniżenie ogólnie pojętej produktywności.
Z badań przeprowadzonych na grupie 38 ochotników, wynika, że osoby ze skłonnością do siedzenia po nocach powinny rozpoczynać swój dzień od 3 do 4 godzin później, niż tzw. ranne ptaszki. Oznacza to więc, że ogólnie przyjęty schemat pracy od 9 do 17 obniża produktywność znacznej części społeczeństwa i część z nas powinna pojawiać się w miejscu pracy tak koło… 12:00 i wychodzić po 20.
No chyba, że ktoś chce przestawić się na wcześniejsze wstawanie
Czy możemy więc zmienić swój chronotyp? Owszem, możemy na niego wpłynąć. W pewnym stopniu. Tak przynajmniej twierdzi Roenneberg. Zdaniem naukowca częste przebywanie na zewnątrz w świetle słonecznym powoduje stopniowe przesunięcie w stronę wcześniejszego chronotypu.
Oczywiście, żeby tego dokonać, musimy wstać przed zachodem słońca… co może dla niektórych okazać się niezwykle trudną sztuką. Szczególnie o tej porze roku.
