Nikt już nie kupuje tabletów? Mój iPad ma pięć lat i... właśnie zamierzam kupić kolejnego

Mój iPad 2 od dawna nie jest demonem prędkości. Prawdę mówiąc to już dziadeczek, który ma wiele słabości. Trudno, by było inaczej. 2011 rok to w tej kategorii produktowej zamierzchłe czasy. Tablet niczym starzec z chorobą wieńcową często łapie zadyszkę. Musi się również sporo namyślić zanim włączy aplikację. Ładowanie stron w Safari trwa długo. Pojawiają się różnorodne błędy, a nawet restarty.

Przede wszystkim służy mi do konsumpcji treści. Głównie oglądania filmów na platformach VOD, ale też grania. W tym pierwszym przypadku nadal sprawdza się świetnie. Być może to zasługa dobrze zoptymalizowanych aplikacji, ale mimo lat nie mam żadnych problemów z seansami na Netfliksie czy HBO GO. W drugim jest już znacznie gorzej. O nowych grach najczęściej można zapomnieć. Niektóre uruchomią się, ale trwa to długo i komfort rozgrywki jest niedostateczny. Inne często się wyłączają. Są wyjątki. Na przykład rodzima produkcja "This War of Mine" działa wystarczająco płynnie.

Na co dzień korzystam ze smartfona z dużym, 5,7-calowym ekranem. Odkąd 2 lata temu nabyłem pierwszy phablet, iPad zszedł na dalszy plan. Wcześniej obsługiwałem na nim konta pocztowe, logowałem się do banku itp. Dziś robię to na smartfonie lub na notebooku. Z kolei moja żona woli korzystać z tabletu. Przegląda na nim strony, robi zakupy w Internecie, czyta książki w aplikacji Kindle, ogląda programy telewizyjne na Playerze.

5 lat – wydawałoby się niewiele, a jednak to kawał czasu. Nie potrafię wymienić innego urządzenia mobilnego, którego używałbym nieprzerwanie tyle lat. Z żadnego smartfona nie korzystałem dłużej niż 2 lata. Nie chodzi oczywiście o to, że po tym okresie ulegały samozniszczeniu, po prostu wymieniałem je, bo nie spełniały moich oczekiwań w zakresie wydajności. iPad 2 świetnie radził sobie jeszcze z iOS 7. Znacznie gorzej działa pod kontrolą iOS-a 9. Musiałem jednak zaktualizować system, bo nie mógłbym korzystać z Netfliksa.

iPad 2 zaprezentowany został bodaj w marcu 2011 r. Mniej więcej w podobnym czasie Samsung wypuścił bardzo dobrze przyjętego Galaxy S II. Z tego ostatniego korzystałem przez kilka miesięcy, dziś ledwie go pamiętam. Nie przywołuję go jednak po to, by dyskredytować, ale pokazać z jakiej „epoki” pochodzi mój tablet. 5-letni samochód to dla wielu jeszcze młodziak, pralka, lodówka podobnie. Smartfon czy tablet to już zabytek. Jasne, nie powinno się zestawiać tak różnych produktów, ale skojarzenia nasuwają się same.

Z raportu IDC z początku sierpnia wynika, że w II kwartale tego roku sprzedano 38,7 mln tabletów. O 12,3 proc. mniej niż w analogicznym okresie ubiegłego roku. 65 proc. rynku to urządzenia z Androidem, ale Apple nadal jest największym pojedynczym producentem tabletów. Udział w rynku firmy z Cupertino wynosił 25,8 proc. i był większy niż rok wcześniej (24,9 proc.). Nie uchroniło to jednak koncernu przed spadkiem sprzedaży o 9,2 proc. rok do roku. Sprzedaż Samsunga zmniejszyła się o 24,5 proc. Ciągle jest jednak drugim po Apple producentem tych urządzeń. Potężny wzrost zaliczył za to Amazon (1208,9 proc.), ale jego udział w rynku wynosi zaledwie 4 proc. Podobnie wygląda to w przypadku Huawei (5,6 proc. udziały w rynku, 71 proc. wzrostu).

Tablety zostały wypchnięte z rynku przez phablety i laptopy konwertowalne. Ja jednak zamierzam ponownie kupić tego typu urządzenie. Nie wiem czy Apple pokaże iPada Air 3. Jeżeli nie, rozważę w niedalekiej przyszłości zakup iPada Air 2 lub iPada Pro 9,7.

Dlaczego? Bo bardzo zżyłem się ze swoim leciwym iPadem. Sprawdził się świetnie do konsumpcji mediów i multimediów. Bardzo rzadko robię na nim poważniejsze rzeczy. W przeciwieństwie do smartfona służy mi głównie do celów rozrywkowych. W tej roli jest nie do pobicia.