Samochód widmo, czyli autonomiczny pojazd to pomysł starszy niż myślałem

Na co dzień mamy wrażenie, że jest to nowinka, która pojawiła się w ostatnich latach. Ja również tak myślałem. Aż do momentu, w którym artykuł w Wikipedii skierował mnie do wycinka gazetowego z... 1926 roku:

Wycinek ten, dostępny na Google News, pochodzi z gazety The Milwaukee Sentinel, numer z 8-ego grudnia 1926 roku. Zapowiada się z nim, że "samochód widmo" będzie jeździł po ulicach miasta. Odbyło się to jako pokaz technologii opracowanej przez firmę Houdina Radio Control, a zademonstrowanej w Milwaukee przez Achen Motor Company. Jak działał ten samochód? Nie był w pełni autonomiczny, należałoby powiedzieć raczej, iż był zdalnie sterowany. W aucie umieszczony był odbiornik fal radiowych, a sterowaniem zajmował się pasażer samochodu jadącego za samochodem bez kierowcy.

W latach 30-tych XX. wieku popularna była wystawa "Futurama", sponsorowana przez General Motors, ukazująca społeczeństwo przyszłości. Słynna, inspirująca do dziś, wystawa przyczyniła się zarówno do powstania całego stylu artystycznego zwanego retro-future, jak i do powstania doskonałego serialu animowanego o tym samym tytule co wystawa. W trakcie tej wystawy można było obejrzeć (a nawet się przejechać) samochody które poruszały się bez kierowcy dzięki umieszczonym w asfalcie ścieżkom elektromagnetycznym.

W 1958 roku połączonym wysiłkiem dwóch firm - zajmująca się technologią radiową RCA Labs oraz samochodowy gigant General Motors odbyły się demonstracje kolejnego samo jeżdżącego samochodu. Po wspólnych testach na modelach w zmniejszonej wielkości obie firmy przeprowadziły test na drogach publicznych stanu Nebraska.

System autonomicznej jazdy działał dzięki wmontowanym w drogę detektorom, które potrafiły wykryć obecność każdego metalowego obiektu (czyli innych samochodów), jak również dostarczały informacje o kształcie toru ruchu. Eksperymentalne samochody miały wmontowane odpowiednie urządzenia, które nie tylko odbierały informacje z detektorów, ale i potrafiły poruszać pedałami gazu i hamulca, oraz poruszać kierownicą.

W 1960 roku podobny system, odtworzony w New Jersey został udostępniony dziennikarzom. Mogli oni nawet przejechać się automatycznymi samochodami. Jak wtedy zakładał General Motors, system będzie powszechnie dostępny komercyjnie w 1975 roku.

W latach 60-tych i 70-tych w Wielkiej Brytanii również myślano o innowacji polegającej na stworzeniu samojezdnych aut. W odróżnieniu od Stanów Zjednoczonych, gdzie pracowały nad tym prywatne firmy, tutaj koncepcję stworzył państwowy Ośrodek Badawczy Transportu i Badania Dróg. Koncepcja polegała na położeniu specjalnych kabli sygnałowych, które przejmowałyby kontrolę nad autami z kierowcą gdy znajdą się one na autostradzie. Odciążyłoby to zatłoczone wtedy angielskie autostrady.

W ramach brytyjskiej koncepcji autonomicznego samochodu stworzono m.in. specjalną wersję Citroena DS, który kierował się umieszczonymi w drodze paskami magnetycznymi. Test polegający na przejechaniu odcinka testowego z prędkością 130 km/h samochód zdał celująco. Jak oceniono, żaden człowiek nie potrafiłby przejechać tego odcinka z taką precyzją i małym odchyleniem od trasy.

Co było w tych wszystkich wczesnych pomysłach na autonomiczne samochody najciekawsze? Ich twórcy prognozowali, że ich realizacja jest w zasięgu ręki - przewidując że najpóźniej za kilkanaście lat staną się one powszechne. Wiele z tych pomysłów powraca i dziś, co możemy potwierdzić czytając teksty Piotra na ten temat. Jednak dziś upowszechnienie się samochodów bez kierowców wydaje się tak samo bliskie - i tak samo odległe jak w latach 60-tych. Już za kilkanaście lat... A jak będzie w rzeczywistości - czas pokaże.

* Fotografia główna: Yauhen_D / Shutterstock.com