9 rzeczy, których nauczyły nas Dziewczyny

Lena Dunham od wielu lat jest propagatorką tego, że swojego ciała i siebie nie należy się wstydzić. Jej wygląd nie jest idealny i Dunham to podkreśla - chce być widziana taka jaka jest. Bez fotoszopa. Z nadwagą, z brzuszkiem i cellulitem. Zarówno ona jak i jej bohaterka pokazują, co to znaczy prawdziwa kobiecość. Taka nieudawana, zwykła, codzienna. Z problemami, pryszczami i włosami, które rosną w miejscach intymnych. Z nadwagą. Z życiem seksualnym, które nie wygląda jak z filmów pornograficznych.

Od Dziewczyn bije naturalizm. Bije prawda i zwykłość. Są takie jak my. I starają się akceptować. Bo ważne jest nawet nie to, by pokochać siebie, ale by poznać się dobrze. I zaakceptować swoje słabości. To, że nie potrafię czegoś zmienić. To że lubię sprośne żarty, mam niewyparzony jeżyk i nigdy nie schudnę tych 15 kilogramów, które powinnam. Powinnam? A właśnie, że nie. Bo jest mi ze sobą dobrze. A przynajmniej staram się, by tak było. I to nie znaczy, że nie jestem skłonna do kompromisów. Cały czas buduję na nowo, bo wszystko się zmienia. Także priorytety.

Ale skoro nie jest idealnie, to trzeba zrozumieć też, że rezygnacja i rozczarowanie to stałe elementy naszego życia. I równie istotne jak wszystkie wzloty. Czasem różne decyzje to wybieranie mniejszego zła. A czasami trzeba zrezygnować z wcześniej założonych celów w imię czegoś innego. Zrezygnować to nie zawsze znaczy poddać się. Rozczarowanie to nowe doświadczenie i nauka życia.

I jeśli stracisz przyjaciela to też powinno ci to dać do myślenia. Dorosła przyjaźń wygląda zupełnie inaczej niż ta dziecięca czy z czasów bycia nastolatkiem. To że nie spędza się ze sobą każdej minuty, nie oznacza, że przestaje się ze sobą przyjaźnić. Bo przyjaźń to zrozumienie i umiejętność wyborów. Czasem trzeba zostawić człowieka samemu sobie. Jeśli to przyjaźń, wróci.

Na nic. I nie ma dobrych rozwiązań. Nie chodzi o to, żeby życie układało się zawsze po twojej myśli. Bo tak się nie dzieje. Chodzi o to, by umieć się dopasować do sytuacji. Bo z tym już jest łatwiej. I wbrew pozorom zawsze jakoś będzie. Raz lepiej, raz gorzej, ale zawsze jakoś sobie poradzisz. Jakoś.

I tak naprawdę to od ciebie zależy, czy to jest szczęśliwe zakończenie, czy też nie. Można się zadręczać, ale trzeba po prostu iść do przodu. Nie jest jak z obrazka i kolorowego magazynu? I nie będzie. Bo to jest prawdziwe życie.

Nie zamykaj się na innych, ale nie licz, że to oni zrobią za ciebie wszystko. Każdy ma swoje problemy, swój brud i swoje wątpliwości. I musi się z nimi zmierzyć. Przyjaciółka nie wychowa za ciebie dziecka, nie wychowa go także były chłopak. Mama nie będzie cię utrzymywać do końca życia, a ojciec dziecka może nie chcieć cię znać. Jesteś zdana na siebie i im wcześniej zdasz sobie z tego sprawę, tym mniej będzie bolało.

I trzeba. Niezależnie od tego, czy masz pracę, czy jej nie masz, czy masz faceta męża kochanka, czy jesteś w ciąży czy właśnie się rozwodzisz albo twój mąż okazał się być gejem. Bądź dla siebie. Ale nie zapominaj o innych.

Bo nikt nie wie, jaka ona powinna być. Rodzice nie dadzą ci recepty na wszystko. Więcej: nie dadzą ci jej na nic, mogą jedynie przekazać ci jakieś wartości. Konfrontacja z rzeczywistością jest bolesna. Dorastanie cholernie trudne, zwłaszcza, że lata mijają, a my zdajemy sobie sprawę, że jeszcze nie dorośliśmy. Trzeba po prostu sobie jakoś radzić. Na miarę swoich możliwości.

Koniec kropka. Po prostu się z tym pogódź i... zaakceptuj ten stan rzeczy.