Najlepsze filmy dokumentalne, które zobaczysz w Netfliksie

Wiem, że brzmi to naiwnie, ale tak jest. Film dokumentalny to nie tylko fakty i setki, to umiejętne budowanie historii z faktów i zadawanie pytania o prawdę, o to kim jesteśmy. To często obnażenie nas samych, jak przeglądanie się w lustrze.

Minął niecały miesiąc, a zakochałam się w Netfliksie i sekcji filmów dokumentalnych. Brakuje tu wiele pozycji, jednak mimo to możemy zaleźć sporo ciekawych materiałów. Oto całkowicie subiektywny przegląd z rekomendacją, które filmy dokumentalne warto obejrzeć. Przed wami 16 tytułów.

To dość hermetyczny film o amerykańskiej komiczce, Tig Notaro. Słodko-gorzka opowieść o walce z rakiem, nieszczęściami i historia miłości. Żeby jednak docenić w pełni Tig, trzeba najpierw posłuchać jej stand-upu nagranego chwilę po otrzymaniu informacji o raku piersi. To kultowy już monolog, który pokazuje siłę humoru i niesamowitej zdolności do śmiania się z tragedii. Warto posłuchać a potem obejrzeć, lepszy doping i wyciskacz łez, niż wszyscy polscy trenerzy motywacyjni razem wzięci.

W 2013 roku internet obiegła historia o identycznie wyglądających dziewczynach wychowanych w Stanach i Francji, które po 25 latach odnalazły się całkiem przypadkiem i okazało się, że są bliźniaczkami adoptowanymi z Korei Południowej. Film nie jest przełomowy, pierwsza połowa jest całkiem wesoła, jednak im głębiej tym więcej smutku i niepewności bohaterek. Warto, jeśli lubi się pozytywne i wzruszające historie.

Nominowany do Oscara film współprodukowany przez Netfliksa. Już samo to jest wielką sprawą - Netflix z nominacją do Oscara. Wszyscy chyba pamiętamy Majdan i rewolucję na Ukrainie, transmitowaną niemal na żywo w sieci i wciąż rezonującą w relacjach ukraińsko-rosyjskich. Film jest wspaniałym, genialnie prowadzącym narrację dziełem nie tylko o Ukrainie, ale o uniwersalnych wartościach - wolności, patriotyzmie i bohaterstwie zwykłych ludzi. To ta sama historia walki o wolność i rewolucji, która powtarza się od wieków w na całym świecie, zamknięta w jednym z lepszych filmów dokumentalnych. Trzeba obejrzeć, trzeba zadać sobie podobne pytania jak bohaterowie dokumentu, trzeba przeżyć. Nominacja do Oscara w pełni zasłużona.

Dziesięcioodcinkowa seria dokumentalna nagrana na przestrzeni 10 lat, również produkowana przez Netfliksa. "Making a Murderer" to historia niesłusznie oskarżonego o gwałt mężczyzny, który po kilkunastu latach w więzieniu zostaje oczyszczony z zarzutów na podstawie badań DNA, wytacza proces przeciw gminie, a następnie zostaje posądzony o morderstwo młodej fotograf. "Making a Murderer" to nie tyle historia indywidualna, a obnażenie słabości wymiaru sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych. Seria wywołała za oceanem wielkie poruszenie, widzowie piszą petycje, władze komentują, ale nikt do końca nie wie, czy oskarżony jest winny. Cykl dokumentów zadaje też kluczowe dla istnienia wymiaru sprawiedliwości pytanie o domniemanie niewinności i o pewność, kiedy możemy z czystym sumieniem powiedzieć, że ktoś jest winny zarzucanego czynu. Robi to w angażujący sposób i na dobrą sprawę ogląda się to lepiej niż wiele popularnych kryminalnych seriali. Warto zobaczyć, bo dotyka uniwersalnych spraw.

Pozostając w temacie amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości, "Kids for Cash" to dokument, który dotyka podobnych spraw. Film eksploruje temat powiązań prywatnych biznesów z sądami dla nieletnich. Antagonistą jest sędzia oskarżony publicznie o wysyłanie dzieci i młodzieży, nawet dwunastolatków, do prywatnego poprawczaka w zamian za "prowizję". Pojawiają się też historie owych dzieci, które aż proszą o zadanie pytania o to, czy machina systemu nie działa na ich szkodę zamiast pomagać. To też głos w sprawie podejścia "zero tolerancji". Można obejrzeć, choć spodoba się raczej tym mocno zainteresowanym samym tematem.

"Trophy Kids" to dosyć intymny film śledzący losy i motywacje rodziców, którzy próbują wychować mistrzów sportu. To głównie z ich perspektywy śledzimy losy potencjalnych potencjalnych koszykarzy, tenisistów, futbolistów czy golfiarzy. Wchodzimy w świat niespełnionych ambicji rodziców. Smutny to film, ale warty obejrzenia. Choć "Trophy Kids" nie przedstawia zupełnie nowego spojrzenia na problem wychowania dzieci, jest dokumentem, który zmusza do refleksji.

Jeden z tych filmów odpowiedzialnych społecznie. Obnaża konsumpcjonizm, prowadzący do coraz niższych cen ubrań i szału zakupów. Konsumpcjonizm, który skutkuje szafą pełną ciuchów, bo chcemy posiadać rzeczy, nie dlatego, że naprawdę ich potrzebujemy, ale dlatego, że cieszy nas sam fakt ich posiadania. Choć sam temat często przedstawiany jest zbyt patetycznie i wtórnie, twórcom dokumentu "The True Cost" udało się tego uniknąć. Film zrealizowano ze smakiem. Jego celem nie jest nikogo oceniać, a przedstawić społeczną sytuację. Konieczny do obejrzenia, bo chociaż nie jest wielkim dziełem, to wymusza poszerzenie perspektywy.

Filmów dokumentalnych o Korei Północnej jest mnóstwo, oglądałam pewnie większość z nich. "The Propaganda Game" jest jednak nieco inna i eksploruje nie tylko temat propagandy Korei Północnej, ale i… mediów zachodnich. Do tego stopnia, że widz pozostaje z szumem w głowie. To po prostu trzeba obejrzeć. Nieważne, jakie mamy poglądy - "The Propaganda Game" poszerzy naszą świadomość.

Dziwne połączenie filmu dokumentalnego i fabularyzowanego horroru. Może zrobił na mnie takie wrażenie, bo zgłębia temat paraliżu przysennego - zjawiska, którego doświadcza część z nas i które czasami potrafi zniszczyć życie. Trzeba obejrzeć koniecznie, bo pomimo nieco tandetnego klimatu filmu klasy B, "The Nightmare" wzbudza niepokój, strach i pokazuje, ile jeszcze nie wiemy o naszych umysłach czy o tym, czym jest sen.

Rok 1968, ostatnia pod względem popularności sieć telewizyjna postanawia wprowadzić nowy format debat politycznych, bo nie stać jej na dobre i konkurencyjne raportowanie z konwencji partii. Zestawia więc dwóch nie cierpiących się, kompletnie różnych intelektualistów - demokratycznego pisarza Gore’a Vidala i prorepublikańskiego Williama F. Buckley’a. Okazuje się to strzałem w dziesiątkę, a przepychanki zaczynają nową jakość telewizji. "Best of Enemies" warto obejrzeć, ponieważ stanowi piękną pochwałę i sentyment dla prawdziwych intelektualistów - ludzi, którzy zmuszali do myślenia w czasach, gdy publika ceniła też wiedzę, a nie tylko materiał rozrywkowy. Fascynujący film.

Na ten dokument czekałam z niecierpliwością, jak na każdy film Aleksa Gibney’a. "Going Clear..." opowiada o scjentologii w serii wywiadów, materiałów archiwalnych czy w końcu w szalonym wątku śledzenia autorów. Trzeba obejrzeć, bo nie tylko wciąga, ale pokazuje tworzenie kultów i wiary od środka.

Grupka typowych amerykańskich studentów wybiera się do Gwatemali, by spróbować przeżyć w obcych dla siebie warunkach, w których żyją jednak miliardy innych ludzi na świecie. Nie jest to dzieło przełomowe, ale takie, które udowadnia, że zmiany są możliwe. Warto obejrzeć, choć w tym zestawieniu znajdziecie parę zdecydowanie lepszych dokumentów.

Zapierające dech w piersiach widoki lodowców i projekt, który unaocznia ocieplenie klimatu. "Chasing Ice" trzeba obejrzeć koniecznie. Dla wiedzy i ze względów estetycznych. Cudo!

Kontrowersyjny celebryta, były narkoman w misji pokazania ludziom, dlaczego kryminalizacja narkotyków szkodzi, a nie pomaga. "Russel Brand..." to ciekawy dokument, w którym zostały zaprezentowane przykłady udanych zmian dotyczących polityki narkotykowej w kilku krajach. Można obejrzeć, chociaż Brand i jego manieryzm mogą odstraszyć sporo widzów.

Co się stanie, gdy religijny Zachód znajdzie miejsce chłonące ideologię jak gąbka? "God Loves Uganda" to głośny film sprzed kilku lat, wciąż jednak aktualny. Eksport idei kwitnie od czasów imperializmu, odbywa się na różne sposoby, często wyrządza szkodę, bo nie bierze pod uwagę lokalnych uwarunkowań. Czasem kończy się tragicznie - zakorzenieniem nienawiści czy morderstwami. Trzeba obejrzeć.

Już trochę leciwy, ale nadal aktualny dokument w temacie religii. Film opowiada o pastor Becky Fisher, organizującej obozy chrześcijańskie dla dzieci. Czasem trudno uwierzyć w to, co pokazali twórcy. Na szczęście zrobili to zręcznie i uniknęli opowiadania się po jakiejkolwiek ze stron. Klasyk, must-watch.