NC+: Zanim poznasz ofertę, poznaj jej historię

To właśnie 21 marca 1995 roku miała miejsce inauguracja działalności Canal+ w Polsce – pierwszego kanału premium. Początkowo był to jeden kanał bez żadnej platformy dostępny w kablówkach, na satelicie oraz w telewizji naziemnej. Wszędzie nadawany był analogowo. Na nadawanie naziemne Canal+ stracił koncesję dopiero w czerwcu 2001 roku. Już od pierwszego roku działalności Canal+ zyskał prawa do nadawania najwyższej klasy rozgrywkowej w polskiej piłce nożnej (dziś ekstraklasa, dawniej I liga).

Poważne plany odnośnie utworzenia pierwszej na rynku cyfrowej platformy satelitarnej rozpoczęły się w październiku 1997 roku. Wtedy Canal+ podjął rozmowy z TVP i zakupił na wyłączność prawa do transmitowania piłkarskich zmagań z Hiszpanii, Włoch oraz Francji. W grudniu 1997 roku Canal+ rozpoczął realizację „13 posterunku”, jednego z pierwszych polskich sitcomów.

Na początku 1998 roku został zawarty list intencyjny pomiędzy Canal+ a amerykańską firmą @Entertainment w celu stworzenia wspólnej oferty telewizji cyfrowej w Polsce. Negocjacje te szybko zostały zerwane i to właśnie @Entertainment jako pierwsza 1 lipca 1998 roku wystartowała z ofertą platformy cyfrowej Wizja TV. Kilka miesięcy później platformę przejęło UPC.

Cyfra+ rozpoczęła nadawanie 16 listopada 1998 roku. W ofercie znalazł się Canal+, Canal+ niebieski oraz Canal+ zółty a także Polsat, Polsat2, Planete, Eurosport, MCM, Muzzik, CNN, TVP1, TVP2, Nasza TV, TMT. Dodatkowo dostępny był także pakiet Multimusic z 30 tematycznymi stacjami audio. Wszystko nadawane było tak jak do tej pory z satelitów Hot Bird należących do Eutelsata. Dekodery do odbioru Cyfry+ zarezerwowało 85 tysięcy osób. Na pierwsze święta z platformą przygotowano telewizyjną premierę Kilera w reżyserii Juliusza Machulskiego oraz Piąty Element Luca Bessona.

W marcu 1999 roku Cyfra+ posiadała już 100 tysięcy abonentów, w tym samym roku uruchomiono także takie kanały jak Ale kino! Oraz MiniMax – które dziś nadal tworzone są przez Canal+ Cyfrowy i dostępne są pod nazwami Ale kino+ oraz TeleToon+.

Pod koniec 1999 roku rozpoczyna nadawać trzecia platforma cyfrowa na polskim rynku o nazwie Polsat 2 Cyfrowy (dziś Cyfrowy Polsat). Oferta składała się z 10 kanałów dostępnych bez dodatkowych opłat. Prawdziwym ciosem dla Cyfry+ było jednak nagłe zerwanie umów przez Polsat i zaprzestanie możliwości nadawania Polsatu, Polsatu 2 oraz TV4 przez platformę. Przez 11 lat (do września 2010) abonenci Cyfry+ byli pozbawieni kanałów Polsat, a platforma Polsatu mogła pochwalić się jako jedyna dostępnością wszystkich ogólnopolskich stacji telewizyjnych.

Lata 2001-2002 były kolejnym przełomem na polskim rynku telewizji satelitarnej. W dniu 10 sierpnia 2001 CANAL+ Group oraz United Pan-Europe Communications N.V. (UPC) podpisują porozumienie o połączeniu platform cyfrowych Cyfra+ oraz Wizja TV. 10 listopada UOKiK wydał zgodę na fuzję platform, a 7 grudnia 2001 podpisano ostateczne porozumienie.

Podobnie jak w przypadku obecnej fuzji nc+, tak i przygotowania do tamtej fuzji trwały kilka miesięcy. W pierwszym dniu marca 2002 roku ruszyła Nowa Cyfra+ (skrót nc+). Połączona platforma to pierwszy dostęp jednocześnie do dwóch pakietów premium Canal+ oraz HBO.

Fuzja spotkała się z sporą krytyką, szczególnie ze strony wcześniejszych abonentów Wizji TV. Proces połączenia platform był wtedy trudniejszy, ponieważ sama Wizja TV nadawała z satelity Astra, należało więc przekierować anteny satelitarne abonentów na Hot Birda.

Co ciekawe, spółka Canal+ Cyfrowy po raz pierwszy przekroczyła próg rentowności w 2003 roku, a zysk netto w wysokości 32,6 milionów złotych zanotował dopiero w 2004.

Lata 2003-2005 dla polskiego rynku telewizji satelitarnej były dość nudne. Cyfra+ oraz Polsat Cyfrowy umacniały swoje pozycje - platforma Polsatu w tańszych abonamentach, natomiast Cyfra+ celowała w klientów premium posiadając na wyłączność pakiety Canal+ oraz HBO.

Największe osiągnięcia Cyfry+ w tym czasie to poszerzenie dostępności swoich kanałów własnych poprzez udostępnianie ich kablówkom w tym w wersji cyfrowej.

Dopiero rok 2006 możemy uznać za przełomowy i to pod względem technologicznym. Przez blisko dekadę tworzony był miraż nowoczesności. Platformy satelitarne dawały dostęp do kanałów w wersji cyfrowej i to był duży plus. Nie pokuszono się jednak o ofertę Pay-Per-View, która z powodzeniem istniała na Zachodzie. Multimedialność dekoderów ograniczała się do serwisów z mini grami.

W czerwcu 2006 roku Cyfrowy Polsat przeprowadził testowe emisje HD z niemieckiego mundialu, a ITI kupiło prawa to transmisji meczów Ligi Mistrzów i zapowiedziało uruchomienie swojej własnej platformy. Telewizja n pod hasłem „telewizja nowej generacji” ruszyła 12 października 2006 roku Wtedy też do Polski zawitały pierwsze kanały w wysokiej rozdzielczości: nSport HD, Discovery HD oraz MGM HD. Start Nki to także pierwsze dekodery z wbudowanym twardym dyskiem oferowane bezpośrednio przez operatorów oraz pakiety VOD.

Cyfra+, po raz pierwszy od połączenia się z Wizją TV, zyskała poważnego konkurenta, celującego w podobną grupę docelową. Reakcja była natychmiastowa - jeszcze w grudniu 2006 pojawił się kanał Canal+HD nadający w sposób nieregularny kilka produkcji w wysokiej rozdzielczości.

Jednocześnie oferta programowa n wcale nie była rewolucyjna. Brakowało kanałów filmowych. Mocnym punktem była właściwie tylko piłkarska Liga Mistrzów. Oferta N była mocna technologicznie, a jej włodarze bawili się w Apple’a organizując kolejne medialne show. Niestety często kończyło się na obietnicach bez pokrycia.

Rozpoczął się wyścig zbrojeń - być może bez premiery platformy n obecnie mielibyśmy zaledwie kilka kanałów HD, tymczasem kanały w wysokiej rozdzielczości stały się standardem. Wraz z postępem technologicznym Cyfra+ i telewizja n toczą boje o prawa do rozgrywek sportowych, kontraktów z wytwórniami filmowymi oraz o kanały na wyłączność. Platformie ITI udaje się zyskać prawa do filmów DreamWorks i Paramount Pictures (wrzesień 2009), 20th Century Fox, Monolith Films, MGM (styczeń 2012). Było to poważne osłabienie filmowej oferty Canal+.

Platforma n nie rozwijała się tak jak by chciał tego ITI, mijały kolejne lata, a do osiągnięcia rentowności projektu było daleko, nie wspominając o zyskach. W październiku 2009 roku zmarł Jan Wejchert, którego spadkobiercy zdecydowali się wyjść z medialnego imperium. W 2011 roku rozpoczął się proces sprzedaży Grupy TVN. Pierwotnie TVN wraz z platformą n oraz portalem Onet miał trafić w ręce jednego właściciela. Rozmowy prowadzono m.in. z Time Warner czy grupą RTL.

Ostatecznie TVN nie został sprzedany w całości – Onet trafił w ręce Ringier Axel Springer, a TVN podpisał strategiczne partnerstwo z Grupą CANAL+ Cyfrowy należącą do francuskiego Vivendi. Dzięki temu ITI wciąż kontroluje kanały telewizyjne pod szyldem TVN, a Cyfra+ przejęła kontrolę nad platformą satelitarną n.

O fuzji Cyfry+ i telewizji n wiadomo od 19 grudnia 2011 roku, jednak abonenci dostrzegą efekty tych działań dopiero 21 marca 2013, kiedy  poznamy szczegóły oferty nc+. W ciągu roku dokonywano niezbędnych transakcji - doszło do zmian personalnych w spółkach, czekano także na zgodę Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Oferta nc+ nie jest jeszcze w pełni znana. Pewne jest, że będzie bogata w treści premium, jednocześnie przedstawiciele zapowiadają bardzo elastyczną ofertę, w różnym przedziale cenowy.

Historia obu platform jest niezwykle barwna. Oba podmioty namieszały na polskim rynku i wiele dla niego znaczą. Jednocześnie mówi się, że historia lubi się powtarzać. W takim razie wkrótce przekonamy się jak rynek zachowa się po debiucie nc+ i czy będzie podobnie jak po fuzji Cyfry+ z Wizją TV.